มะกี้เจอผู้ชายคนนึงต่อแถวซื้อของอยู่ด้านหลัง พูดโทรศัพท์กับเมีย
ผัว : ว่าไง
(เมียพูดอะไรเราไม่ได้ยินแต่เดาว่าคงฝากซื้อของกิน)
ผัว : อะไรวะ นี่ลงจากรถมารับลูกก็ไม่ลง จอดรถเปิดแอร์นอน ให้ชั้นลงมาคนเดียว ชั้นก็ทำงานมาเหนื่อยเหมือนกัน ร้อนก็ร้อน แล้วนี่ยังมาสั่งให้ซื้อของกินอะไรเยอะแยะอีก ลูกก็ไม่ลงมารอรับ นอนสบายอยู่ในรถ
...
สงสัยพี่แกคงมารับลูกที่โรงเรียนด้วยกันแล้วผัวแวะเข้ามาซื้อของอะไรสักอย่างในร้านแล้วเมียก็เลยโทรมาบอกให้ซื้อของกินติดมือกลับมาที่รถด้วย
ที่สงสัยคือแค่เมียขอให้ซื้อของกินให้หน่อย ทำไมผัวสวดซะยาวเลย สงสัยจะเหนื่อยงานมากจริงๆ เพราะหลังจากวางสายเมียแล้ว ได้ยินรับสายพูดกับลูกค้าอย่างพินอบพิเทา ลูกค้าเหมือนโทรมาตามงานก็ขอโทษขอโพยอย่างดี บอกว่ารับลูกเสร็จจะรีบกลับไปเคลียร์งานให้ทันที
ชีวิตคนเรา
ถ้าพูดจากับแฟนกันได้ดีๆ หวานๆ เหมือนตอนจีบกันใหม่ๆ ตลอดไปก็ดีสิเนอะ
ระหว่างผมเหม่อยืนคิดเสือกชีวิตชาวบ้าน
หางตาก็เห็นผู้ชายคนนั้นเดินแยกออกจากคิวที่กำลังจะได้จ่ายเงิน ออกไปทางชั้นวางขนมของกิน เดินไปก็ส่ายหัวไป สงสัยคงจะทำใจร้ายกับเมียไม่ลง ไปเดินหาของที่เมียโทรมาฝากซื้อเมื่อกี้มั้ง
แต่ที่พีคคือไรรู้ป่ะ
พอผู้ชายคนนั้นได้ของแล้วกลับมาที่คิวอีกครั้ง
เมียเดินเข้ามาในร้านเว้ย
ยิ้มอายๆ
ผัวทำหน้าบึ้งสุดๆ แล้วยื่นมือข้างที่ถือของกินที่เมียอยากได้ขยับให้ดูว่านี่! ซื้อให้แล้ว!!!
เมียเม้มปาก ทำหน้ารู้สึกผิด
มีเสียงบ่นปอดแปดๆ จากผัวงุ้งงิ้งๆ
พอจ่ายตังค์ที่แคชเชียร์เสร็จ
สองผัวเมียก็เดินออกไปจากร้าน
ผัวเดินห่างเป็นวา สงสัยยังเซ็งเมีย
เมียคงหิวจัด กระชากถุงของกินจากมือผัว
ผัวส่งถุงให้เอือมๆ แล้วยื่นกาแฟอีกแก้วให้
เมียทำท่านิ่งไป
เหมือนแบบ
อะไร? ไม่ได้สั่งให้ซื้อ
ผัวเชิดหน้าพยักเพยิด ส่งภาษากายที่คงแปลได้ว่า
"ซื้อมาเผื่อ"
แหม่ ...
พ่อคนปากร้าย
😏